ژنرال مشرف و سیاست دو گانه

ژنرال پرویز مشرف، رئیس جمهور پاکستان، تحت فشار شدید هند، افغانستان و جامعه جهانی قرار دارد تا برای محدود کردن فعالیت تندرویان اسلامی در پاکستان، تلاش بیشتری بکند.

محبوبیت ژنرال مشرف در پایین ترین سطح خود قرار دارد این فشارها درحالی بر ژنرال مشرف اعمال می شود که وی با بدترین مشکلات داخلی از زمان روی کار آمدنش در سال 1999 تا کنون با آن روبرو بوده است. انفجارهای سه شنبه (11 ژوییه) در بمبئی که به کشته شدن دست کم 200 نفر و مجروح شدن عده بیشتری انجامید، روابط بین هند و پاکستان را با مشکلات زیادی روبرو کرده است. منموهان سینگ نخست وزیر هند، پاکستان را متهم به حمایت از تروریستهایی کرده است که به گفته وی قصد دارند دمکراسی هند را خدشه دار کنند. چنین اتهاماتی در یکی دو سال گذشته نادر بوده است. از سوی دیگر افغانستان، همسایه جنوبی خود را متهم می کند که به طالبان پناه می دهد و از آنها در تلاششان برای خارج کردن نیروهای غربی از افغانستان و سرنگونی دولت حامد کرزی، حمایت می کند. پاکستان این اتهامات هند و افغانستان را رد می کند. اما تقریبا شکی نیست که آقای مشرف و ارتش پاکستان ظاهرا بدلیل عدم تمایل آنها به محدود کردن فعالیتهای گروههای تندرو که هنوز بدون هیچ گونه هراسی در پاکستان فعال هستند، تحت قشار و انتقادهای شدید جامعه جهانی قرار دارند. اما درعین حال القاعده و متحدین پاکستانی و افغان آن تلاش دارند تا رابطه روبه بهبود بین هند و پاکستان را خراب کرده و به حکومت ژنرال مشرف نیز خاتمه دهند. ایمن الظواهری، مرد شماره دو القاعده ژنرال مشرف را بدترین دشمن این گروه در منطقه خوانده است. در همین حال پاکستان بیش از 800 نفر از نیروهای مسلح خود را در مناطق قبیله ای هم مرز با افغانستان از دست داده است. حقیقت کجا نهفته است؟ پس از تحمل کشتگان و مجروحان زیاد در هفته های اخیر در جنوب افغانستان، فرماندهان نیروهای آمریکایی و ناتو گفته اند که مقامات ارشد خود را درخصوص تواناییهای طالبان از نقطه نظر فرماندهی، کنترل نیروها، حمل و نقل و ترابری و جذب نیرو در ایالت بلوچستان پاکستان، آگاه کرده اند. سازمان ملل متحد نیز که معمولا لحن آرامتری دارد، بطور آشکار پاکستان را تحت فشار قرار داده است. این فشارها باعث دیدار کانولیزا رایس، وزیر خاررجه آمریکا از اسلام آباد شد؛ و انتظار می رود مقامات ارشد کشورهای اروپایی عضو ناتو نگرانیهای خود را به مقامات پاکستان انتقال دهند. ژنرال مشرف و ارتش پاکستان نه تندرو هستند و نه بنیاد گرا، اما آنها تمام تلاش خود را بکار می برند تا از تندروها بعنوان متحدین سیاسی خود علیه احزاب ملی سیاسی که وجود یک دولت نظامی را زیر سوال می برند، استفاده کنند. تندروهای پاکستان ممکن است با نظرات شخصی و سکولار ژنرال مشرف مخالف باشند، اما با دولت نظامی مخالفتی ندارند. ارتش پاکستان در جاییکه اولا در آن از نقطه نظر سیاسی با مشکلی روبرو نیست مانند وزیرستان که القاعده و دیگر گروهها فعال هستند و ثانیا نمی توان از فشارهای آمریکا فرار کرد، عملیات انجام می دهد. برای بسیاری، غیر متعارف است که ارتش پاکستان دست کم 800 نفر از نیروهای خود را در وزیرستان از دست می دهد، اما یک سرباز پاکستانی در نبرد با طالبان در بلووچستان پاکستان کشته نمی شود. تحولات اخیر در شرایطی رخ داده است که محبوبیت ژنرال مشرف در پایین ترین سطح خود قرار دارد و مشکلات فراوان داخلی نظیر فساد اداری نیز دولت آقای مشرف را تحت فشار قرار داده است. بعلاوه 7 سال پس از روی کار آمدن دولت نظامی در پاکستان، مردم از یک رژیم نظامی خسته شده اند. به گفته برخی از منتقدین نتیجه حکومت نظامی پاکستان چیزی نبوده جز یک پارلمان و دولت نمایشی. در میان این همه تحول، ژنرال مشرف درتلاش است تا تمامی نیروهای سیاسی را برای کمک به انتخاب مجددش در انتخابات سال آینده میلادی و در عین حال حفظ مقامش به عنوان فرمانده ارتش، بسیج کند.